Kuropatwy jako kuraki, ptaki polne powszechnie występujące w środowisku naturalnym wchodzą w skład łańcucha pokarmowego praktycznie wszystkich drapieżników występujących w Polsce. Dlatego gatunek ten wypracował sobie kilka szczególnych metod, które pozawalają im zachować ciągłość gatunkową.
Kuropatwy wydają w miocie najwięcej piskląt spośród wszystkich kuraków w Polsce. Jedna para kuropatw może zasilić populację miotem składającym się nawet z ponad 20 piskląt. To bardzo dużo, biorąc pod uwagę wielkość tego ptaka. Oczywiście nie wszystkie pisklęta przeżywają do następnego sezonu lęgowego. Przeżywalność piskląt zależy od warunków środowiskowych, pogodowych. Jeszcze w latach 80'tych XX wieku dzięki temu populacja kuropatw była duża i na stabilnym poziomie. Pisklęta wychowywane są przez oboje rodziców, którzy cały czas pilnują bezpieczeństwa młodych. Pełnią funkcję strażników. W początkowym stadium odchowu, gdy młode nie są jeszcze zdolne do samodzielnej ucieczki, dorosłe osobniki zwracają na siebie uwagę drapieżnika symulując swoją ułomność, aby odciągnąć zagrożenie jak najdalej od miejsca gdzie znajduje się potomstwo.
Większą część roku kuropatwy przebywają w stadkach rodzinnych składających sie najczęściej z kilkunastu osobników. Zimą do takich stadek rodzinnych dołączają też samotne samczyki. Daje to większe szanse na przetrwanie i ochronę przed czyhającym niebezpieczeństwem. W ciągu dnia gdy całe stadko żeruje przynajmniej 2 osobniki pełnią funkcję strażników, który bacznie rozglądają się dookoła wypatrując zagrożenia. Latem strażnikami są oboje rodziców, natomiast później jesienią i zimą funkcję tę przejmują również osobniki młode. Noc kuropatwy spędzają również na ziemi, siedząc w zwartej grupie. Jeśli zagrożenie podejdzie do stada zbyt blisko wszystkie ptaki w jednym momencie, gwałtownie podrywają się do lotu, panicznie czyrykając. Dezorientują w ten sposób intruza i tym samym zmniejszając jego szanse na chwycenie choćby jednej sztuki.
Kuropatwy mają dość pstrokate upierzenie szczególnie na piórach wierzchnich okrywowych. Pozwala im to doskonale maskować się pośród roślinności głównie przed ptakami drapieżnymi, które potrafią wypatrzyć swoją ofiarę z dużej wysokości.
W okresie zimowy gdy ziemia pokryta jest pulchnym śniegiem kuropatwy potrafią zakopywać się w śniegu. Pozwala im to odnajdywać pożywną roślinność pod śniegiem a także daje doskonałe schronienie nawet w szczerym polu.
Przeżywalność kuropatw w środowisku naturalnym szacuje się poniżej 50%. O śmiertelności dorosłych kuropatw decydują czynniki pogodowe np. mroźna i śnieżna zima a także drapieżnictwo. Jest to czynnik naturalnie wynikający z niskiej pozycji kuropatwy w łańcuchy pokarmowym. Kuropatwa jest częstym kąskiem większości drapieżników, dlatego też natura przysposobiła ją do wydawania co roku tak licznego potomstwa. Czynnikami nienaturalnymi w dużej mierze stanowiącym zagrożenie dla populacji kuropatwy są te powodowane przez człowieka.
Do takich czynników można zaliczyć dwa kluczowe
Nie każdy sobie zdaję sprawę, że bażant i kuropatwa to dwa różne gatunki ptaków, które od setek lat żyją i koegzystują pośród polskich...